Modernizazio pesimista
2999. urtea.
Bada mendizale talde bat, gaur egun normala denez, super botak erabiltzen dituzte, hau da, turboa dutenak. Lurreko mendirik garaienera igo behar dute, Everestera (7.998 m.). Duela 1000 urtetik hona uraren maila ia 100 metro igo da eta Everesten gailurrean ia ez dago elurrik.
Mendizale taldea Everest igotzen hasten da, eta berehala ozono jantzia jantzi behar dute eguzkiaren izpiek erre egiten dituztelako, hala ere eguzki krema eman behar dute, 980-babesekoa, bestela erreta bukatuko lukete.
Kanpaleku nagusira heltzean, galeria komertzial bat aurkitu dute eta horra joan dira McDonal's batera hanburgesa batzuk bazkaltzera.
Everestera igotzen jarraitu dute eta eskailera mekanikoetan igo eta 6.000 metroetaraino iritsi dira. Orain parterik zailena geratzen zaie, glaziarrak segunduero 100 ur litro galtzen ditu eta hori oso zaila da igotzea, baina mendizale talde honek uretako lantza motordun bat du eta erraz igaro du ur eremua.
7.800 metroetaraino heldu eta pareta bat eskalatu dute, ehun metro besterik ez zaizkie falta eta izugarrizko sorpresa hartu dute: ibili egin behar ziren oinak erabiliz! Ezin zuten soka bota eta arnesa heldu eta motorrak polea baten antzera igo, ez, ezta super otak erabili, ez eta eskailera mekanikorik erabili ere, ez baitaude. Ibili behar dute soilik, baina ez dakite! Munduan zona urbano baino ez daude eta hortik mugitzeko garraiobideak edo makinak dituzte, baina orain ibili behar dutela, ez dakite.
Soka botatzean zerbaiti eusten saiatu dira baina ez zegoen ezer soka lotu ahal izateko, bota mekanikoak maldan gora joateko erabiltzen dira soilik eta ezin dute funtzionatu lauak diren lekuetan.
Orduan mendizaleek etsirik beren etxeetara bueltatzea erabaki dute. Everestera igo gabe gelditu dira modernizazioaren erruz.
Bada mendizale talde bat, gaur egun normala denez, super botak erabiltzen dituzte, hau da, turboa dutenak. Lurreko mendirik garaienera igo behar dute, Everestera (7.998 m.). Duela 1000 urtetik hona uraren maila ia 100 metro igo da eta Everesten gailurrean ia ez dago elurrik.
Mendizale taldea Everest igotzen hasten da, eta berehala ozono jantzia jantzi behar dute eguzkiaren izpiek erre egiten dituztelako, hala ere eguzki krema eman behar dute, 980-babesekoa, bestela erreta bukatuko lukete.
Kanpaleku nagusira heltzean, galeria komertzial bat aurkitu dute eta horra joan dira McDonal's batera hanburgesa batzuk bazkaltzera.
Everestera igotzen jarraitu dute eta eskailera mekanikoetan igo eta 6.000 metroetaraino iritsi dira. Orain parterik zailena geratzen zaie, glaziarrak segunduero 100 ur litro galtzen ditu eta hori oso zaila da igotzea, baina mendizale talde honek uretako lantza motordun bat du eta erraz igaro du ur eremua.
7.800 metroetaraino heldu eta pareta bat eskalatu dute, ehun metro besterik ez zaizkie falta eta izugarrizko sorpresa hartu dute: ibili egin behar ziren oinak erabiliz! Ezin zuten soka bota eta arnesa heldu eta motorrak polea baten antzera igo, ez, ezta super otak erabili, ez eta eskailera mekanikorik erabili ere, ez baitaude. Ibili behar dute soilik, baina ez dakite! Munduan zona urbano baino ez daude eta hortik mugitzeko garraiobideak edo makinak dituzte, baina orain ibili behar dutela, ez dakite.
Soka botatzean zerbaiti eusten saiatu dira baina ez zegoen ezer soka lotu ahal izateko, bota mekanikoak maldan gora joateko erabiltzen dira soilik eta ezin dute funtzionatu lauak diren lekuetan.
Orduan mendizaleek etsirik beren etxeetara bueltatzea erabaki dute. Everestera igo gabe gelditu dira modernizazioaren erruz.
No hay comentarios:
Publicar un comentario